Boete doen

Je hebt 's avonds in het donker geen licht aan op de fiets. Je vergeet in te checken of je treinkaartje te stempelen. Je betaalt een rekening veel te laat. Je rijdt net iets te hard op de snelweg. Je zet de vuilniszak iets te vroeg buiten. Je levert je boeken te laat in bij de bieb. Of nog erger, je raakt een bibliotheekboek kwijt!

Bovenstaande zaken kunnen leiden tot een (al of niet dikke) geldboete. Gelukkig heb ik niet met alle bovenstaande voorbeelden ervaring. Aangezien ik geen auto heb, kan ik ook nooit bekeurd worden voor een snelheidsovertreding. Vuilniszakken zet ik nooit te vroeg buiten, rekeningen betaal ik nooit te laat en ik check trouw in en uit. Maar helaas, ik heb ooit zo'n mooie envelop van het Justitieel Incassobureau ontvangen met een boete voor het 'niet voeren van voorlicht en/of achterlicht wanneer nodig'. Per 1 januari 2013 ben je daar 50 euro voor kwijt. Let wel, exclusief de administratiekosten ad 7 euro. Overigens kun je ook beboet worden voor het 'zonder teken met arm afslaan': 35 euro. Die vuilniszak 'niet op vastgestelde dagen aanbieden' kost je 90 euro. Je identiteitsbewijs niet kunnen tonen? Ook 90 euro. Dacht je er overigens aan om iemand met een verrekijker te bespieden in een gebouw of woonwagen of schip: doe maar niet, kost 130 euro. Voor meer (al of niet bizarre) gedragingen die leiden tot post van het CJIB kun je de boetebase raadplegen.

De bibliotheek is een plek waar ik graag kom. En ondanks het feit dat ik er regelmatig kom, gebeurt het weleens dat ik boeken niet tijdig inlever. Ook dat levert boetes op die netjes geregistreerd worden op mijn bibliotheekpasje. Een tijd terug kreeg ik het zelfs voor elkaar om een boek kwijt te raken. Ik was er heilig van overtuigd dat ik het boek had ingeleverd, maar het computersysteem meldde dat het boek nog steeds op mijn pasje stond. Coulant als de bibliotheekmedewerker was, is het boek een aantal keren extra verlengd zodat ik tijd zou hebben om te zoeken. Aangezien het huis niet dermate groot is dat ik maanden nodig heb om dingen te zoeken (en te vinden) had ik de hoop intussen wel opgegeven.

Boetes betalen voelt altijd naar. Het is zonde van je geld en 9 van de 10 keer had je de boete gewoon kunnen voorkomen. Boetes begroot je over het algemeen niet, dus het levert altijd een onverwachte tegenvaller op. Ik zou er voor kunnen kiezen om mijn bibliotheekboetes te begroten, maar daarmee zou ik ook berusten in het feit dat ik soms gewoon te laks en onoplettend ben. (Overigens is die boete niet groot hoor. Er staat nu €4,65 geregistreerd. Maar ja, toch zonde).

Met lood in mijn schoenen liep ik gisteren naar de bibliotheekbalie om het Laatste Oordeel te laten vellen. Hoe vriendelijk de baliemedewerker ook keek, ik wist dat ik er aan zou moeten geloven. Ik zou moeten dokken voor het kwijtgemaakte boek: 10 hele euro's. (Het boek heet overigens 'de helaasheid der dingen', hoe kloppend is dat?) Mijn portemonnee met het gloednieuwe, fris gepinde briefje van 10 had ik stijf in mijn handen geklemd, gereed om te betalen. 
"Ach ja", zei de bibliothecaresse troostend, "als je het boek terugvindt mag je het in ieder geval houden." Ondertussen was de collega bibliothecaris druk met de computer in de weer.
"Het spijt me, de computer is nogal traag", zei hij verontschuldigend.
"Geeft niks", zei ik grootmoedig.
"Ik snap er niets van", mompelde hij, "de computer geeft aan dat het boek nu niks meer waard is. Ik kan zo niet afrekenen." Na een paar minuten gaf hij de moed op.
"Ik kan niet afrekenen met je, dus heb het boek van je pasje gehaald. Het is goed zo."
Vol ongeloof keek ik hem aan. "Jeetje, nou, bedankt dan maar", stamelde ik.

Met grote passen ben ik de bieb uitgelopen alwaar ik mijn weg huppelend vervolgde. Wat een mazzel heb ik hè? Nu alleen die stomme €4,65 afrekenen en ik kan weer helemaal boetevrij door het leven!