vrijdag 13 september 2013

Aangeleerde hulpeloosheid


Bron: http://eliseunielapasserelle.blogspot.nl landvanmelkenhoning.blogspot.nl aangeleerde hulpeloosheid

Er is inmiddels al een heleboel geschreven over de afgelopen aflevering van 'Een dubbeltje op z'n kant'. Vol verwachting heb ik deze aflevering dan ook bekeken. Het was inderdaad wel opzienbarend hoe deze mensen zich overleverden aan de situatie en geen enkele intrinsieke motivatie leken te hebben om te veranderen. Het deed me denken aan de bekende proef die in de jaren '60 werd uitgevoerd door Seligman. Men nam het in die tijd nog niet zo nauw met ethisch handelen, diervriendelijkheid en dat soort termen. De conclusies waren desalniettemin erg interessant. Seligman diende, zo vriendelijk als hij was, schokken toe aan honden die in een kooi zaten. In de ene kooi zat een hond die door een knop in te drukken de schok kon doen stoppen. In de andere kooi waren er geen mogelijkheden voor de hond om de schok te laten stoppen. De hond in kooi nummer 1 leerde al gauw om de knop te gebruiken om de pijn die door de elektrische schok werd veroorzaakt zo snel mogelijk te beëindigen.  De hond in kooi 2 leerde dat zijn handelen geen enkele zin had. Hij kon net zo goed blijven liggen waar hij lag en de pijn lijdzaam ondergaan.  Deze hond liet ook in latere experimenten (waar hij wel ontsnappingsmogelijkheden had) blijken dat hij minder goed in staat was om pijn te vermijden. Hij had immers geleerd dat de pijn onvermijdelijk was en bleef daarom passief. Dit wordt ook wel 'aangeleerde hulpeloosheid' genoemd.

Mensen die veel negatieve ervaringen opgedaan hebben in het leven kunnen ook tekenen van aangeleerde hulpeloosheid gaan vertonen. "Wat ik ook doe, het heeft toch geen zin. Ik ben toch altijd de pineut". Bij de mensen in de aflevering vang je af en toe ook wat fatalistische opmerkingen op. "Ik vind toch niet zomaar een baan. We komen altijd mensen tegen die ons verkeerd adviseren." Vanuit deze theorie geredeneerd is het ook niet gek dat de aanpak van John en Annemarie niet werkte. Deze mensen moeten eerst ervaren (en daarmee leren) dat de acties die ze ondernemen een daadwerkelijk positief effect hebben. Dan pas komen ze in de actieve stand. Zo had de vrouw des huizes enkele besparingen gerealiseerd. Hier werd in het programma aan voorbij gegaan, omdat het paar nog steeds veel meer uitgaf dan er in kwam. Een meer positieve bekrachtiging van het besparende gedrag zou zijn om te laten zien hoeveel minder ze maandelijks in de rode cijfers verdwijnen in vergelijking met de oude situatie. Ja, ze staan nog steeds rood, maar door deze actie is de roodstand al fors minder geworden. De man des huizes wilde niet fulltime werken, maar slechts een paar dagen. Hij had de opdracht kunnen krijgen om een baan te vinden voor die paar dagen. Op het moment dat hij deze baan had gevonden en had ervaren hoezeer de schuld dan terug zou lopen, had hij geleerd dat actie van zijn kant wel degelijk voor positieve verandering zorgt. Wie weet had dit hem het zetje gegeven om uiteindelijk voor de fulltime baan te gaan.

John en Annemarie hebben natuurlijk niet maanden de tijd om een echtpaar te begeleiden. Binnen een paar weken moet er een mooie spanningsboog zijn opgebouwd waarbij we eerst het drama aanschouwen inclusief alle tranen en vervolgens kunnen eindigen met een mooi eind-goed-al-goed. Dat werkte in dit geval niet zo. Het lijkt absurd dat deze man niet aan het werk wilde. We spreken er schande van. Maar eigenlijk weten we helemaal niets van dit stel. We zien alleen wat de programmamakers willen laten zien. We weten niet wat ze meegemaakt hebben in hun leven. We kennen niet de ins and outs van de schulden die ze opgebouwd en het uitgavenpatroon dat ze ontwikkeld hebben. Met de juiste begeleiding zou het waarschijnlijk wel lukken om de passiviteit of aangeleerde hulpeloosheid langzaam maar zeker te doorbreken. Meer vertrouwen in het eigen handelen en de durf om niet alleen te denken in korte termijn, maar ook op lange termijn. Dat is wat je dit stel, maar met name de dochter die de hulpvraag stelde, zou gunnen.

maandag 9 september 2013

Cyberfrenic


Bron: baileyanacakes.blogspot.com landvanmelkenhoning.blogspot.nl cyberfrenic

Cyberfrenie is een mooie term voor verslaving aan het internet. Het internetgebruik komt daarbij niet langer voort uit noodzaak, maar vanuit een innerlijke drang. Ik voelde me enigszins cyberfrenic toen bleek dat ons internet niet meer werkte. De stekker van de modem werd eruit gehaald en weer in het stopcontact gestopt. Niets. De modem werd gereset. Niets. De modem kreeg een hard reset te verduren. Nog steeds niets. De modem werd liefdevol toegesproken. Helemaal niets. Tja, toen was het tijd om de klantenservice te bellen. Heeft u de stekker er al uit gehaald en weer ingedaan? Ja. Heeft u de modem al gereset? Ja. Zitten alle snoertjes en draadjes goed. Uhh..volgens mij wel ja. Afgesproken werd dat er een monteur naar de wijkcentrale zou gaan om te bekijken of er een externe storing was en dat deze monteur anders bij ons langs zou komen. Het kon al met al wel drie tot vijf werkdagen duren voordat het opgelost zou zijn.

Drie tot vijf werkdagen geen internet...het is me wat. Dat wordt geen blogjes meer lezen. Of schrijven. Geen nieuws. Geen internetbankieren. Geen uitzending gemist. Geen online recepten. Geen online afhaaleten (dat is trouwens positief). Geen mail. Geen "hoe-heet-dat-ook-al-weer" google zoekacties. Wat een leegte.

Dat klinkt natuurlijk hartstikke dramatisch en overdreven, maar internet speelt ongemerkt toch wel een belangrijke rol in mijn leven. Ik heb het idee dat ik het daadwerkelijk nodig heb. Geen televisie is nog tot daar aan toe (het bevalt me uitstekend zonder irritante reclames en hersenloze programma's), maar internet...Volgens de VN is internet ondertussen zelfs een fundamenteel mensenrecht. Nu lijkt me dit, zolang er nog mensen zijn die in deze wereld honger lijden, iets te hoog gegrepen, maar het geeft wel aan wat voor positie internet in de wereld ingenomen heeft. Wij hebben 32 euro per maand over voor het internet van 50 Mb. Daarnaast heb ik er 6 euro extra voor over om ook internet op mijn telefoon te hebben. In theorie zou ik dat makkelijk kunnen besparen.

Er zijn dan ook mensen die bewust kiezen om te leven zonder internet abonnement. Wil je iets op internet opzoeken? Je schrijft het op en zodra je een keer tijd hebt ga je naar de bibliotheek of een café met gratis wifi en zoekt het op. Het dwingt je dan meteen om erop uit te gaan. Hiermee voorkom je dat je je uren vult met niet-productief surfen op het internet. Als je thuis bent kun je de tijd in plaats daarvan vullen met nuttige zaken. Volgens sommigen geeft het, naast de besparing, ook een hoop rust zonder internet.

Ik zou het een uitdaging vinden om te proberen 40 dagen te leven zonder internet. Vooralsnog zijn we er hier nog niet helemaal klaar voor. Toen partner wist dat hij een avond alleen thuis zou zijn (zonder mij en nog erger...zonder internet) heeft hij de modem nog een keer aan een streng onderzoek onderworpen. Wat bleek: een van de draadjes van de hoofdaansluiting was eruit geschoten. Waarschijnlijk omdat de kat hier altijd vol enthousiasme langs rent. Hoe dan ook, ik kon de internetprovider melden dat het bezoek van de monteur niet langer nodig was. Daarnaast kon ik meteen vol enthousiasme dit blogje gaan typen. En onzinnige filmpjes kijken. What a waste of time. Maar wel lekker.

vrijdag 6 september 2013

Benadeeld


Bron: skynetblogs.be landvanmelkenhoning.blogspot.nl benadeeld

Valt het jullie ook op? Dat het de laatste tijd veelal gaat over mensen die zich echt verschrikkelijk benadeeld voelen? Het gaat dan over zaken als verlaging van de kinderbijslag en heffingskortingen en na Prinsjesdag zal het totale pakket van de 6 miljard aan bezuinigingen nog veel meer verontwaardiging gaan oproepen. Ik snap het trouwens heel erg goed. Als er een deel van je inkomsten wegvalt, ook het deel dat bestaat uit toeslagen en bijslagen, betekent dat gewoonweg een gat in je begroting en zal het geld ergens anders bespaard moeten worden. Overigens lijkt het alleenrecht op verontwaardiging zich te beperken tot de mensen die het minder hebben. Wie de mensen zijn die het 'meer' hebben is daarbij niet duidelijk. Dus krijg je discussies als: met jullie inkomen kun je die kinderbijslag best missen, maar ik daarentegen ben er volledig van afhankelijk.

Van kinderbijslag kunnen we van alles vinden. We kiezen er zelf voor om kinderen te krijgen; waarom hebben we er dan 'recht' op dat de overheid bijspringt? Omdat het economisch gezien goed is als we voor nageslacht zorgen, zou een argument kunnen zijn. Een tegenargument is dat het baren van kinderen in een overbevolkte wereld niet bepaald een duurzame keuze is. Misschien zouden we juist een milieuheffing moeten invoeren voor ouders met kinderen? (just kidding...).
De hypotheekrenteaftrek is er net zo een. Prima dat mensen een huis willen bezitten, maar waarom zou de overheid dat moeten meefinancieren?
Er valt voor elke toe- en bijslag wel een reden te verzinnen om het te handhaven of juist af te schaffen. Probleem is vaak vooral dat mensen zich ingesteld hebben op dit stukje inkomen. Met behulp van de hypotheekrenteaftrek kunnen wij bijvoorbeeld geld apart zetten voor het onderhoud van het huis. Anderen lossen er de hypotheek van af. Weer anderen gebruiken het om de hypotheeklasten te kunnen betalen. Kinderbijslag hebben we niet (geen kinderen, dan krijg je het niet, belachelijk ;), maar ik kan me voorstellen dat we dat zouden gebruiken voor het apart zetten van geld voor de studie van het kind. Anderen gebruiken het om kleding van te kopen. Weer anderen gebruiken het voor de energierekening en de boodschappen. In alle gevallen doet verminderen pijn.

Op de besluiten die de overheid neemt hebben we slechts deels invloed. We stemmen tijdens de verkiezingen, maar dit biedt geen garantie dat onze partij in de coalitie komt en dat deze vervolgens al haar standpunten kan realiseren. Zou het daarom niet de kunst zijn om te proberen zo afhankelijk mogelijk te worden van die overheid? Een leuk financieel experiment voor regenachtige dagen (of te-warm-om-naar-buiten-te-gaan-dagen): wat zou er gebeuren als je je begroting rond moet breien zonder toeslagen en belastingteruggaven? Voor ons betekent het bijvoorbeeld dat we 160 euro per maand extra moeten sparen om jaarlijks 1900 euro beschikbaar te houden voor onderhoud van het huis. Het bijvullen van de buffer wordt dan sowieso op een lager pitje gezet. 'Onafhankelijk' van werkgever is trouwens ook een leuke: wat als het vakantiegeld wegvalt? Dat is nog eens 120 euro zelf sparen om op vakantie te kunnen. Extra aflossen wordt dan wel steeds ingewikkelder. We zouden opnieuw de begroting onder loep moeten nemen om te bekijken waar we sommige budgetten zouden kunnen verlagen om ruimte hiervoor te creëren.

Natuurlijk ziet dit nieuwe scenario er voor de een veel zwarter uit dan voor de ander. Met een minimuminkomen zul je de zorgtoeslag hoogstwaarschijnlijk hard nodig hebben. Maar wellicht zijn er toch her en der mogelijkheden om toeslagen meer als 'extra' te gaan beschouwen. Wat voelt er nu lekkerder dan de luxe te hebben om je schouders op te halen als er weer eens een of ander bezuinigingsplan door een minister wordt gepresenteerd of de media ons gek proberen te maken met allerlei dreigende bezuinigingsmaatregelen die misschien op ons af gaan komen? Het scheelt ons in ieder geval een hoop negatieve energie.

woensdag 4 september 2013

Samen in geldzaken


Bron: nibud.nl landvanmelkenhoning.blogspot.nl Samen in geldzaken

Als je verliefd wordt en op een gegeven moment de stap zet om samen te gaan wonen is het onderwerp 'geld' niet meteen het meest voor de hand liggende onderwerp om samen gezellig over te gaan keuvelen. Eerder bespreek je waar je komend weekend met elkaar uit eten wilt gaan, welke kleur bank er in de nieuwe huiskamer moet komen te staan en wie het meest handig is in het ophangen van de gordijnen. In het geval dat de zaken ook ongeveer zo blijven als wat je gewend was  (ieder z'n inkomen waarbij ongeveer hetzelfde uitgavenpatroon kan worden gehandhaafd als daarvoor) is er ook niet zoveel aan de hand. Totdat de financiën, door wat voor oorzaak dan ook, beginnen te schuiven. Het kunnen uiteenlopende redenen zijn: werkloosheid, schulden of langdurige ziekte. Op dat moment blijk je totaal op elkaar aangewezen. Ontdek je de goede én slechte financiële kanten van elkaar. Moet je alsnog het gesprek aangaan over dat vermaledijde onderwerp 'geld'. En moet je samen de schouders eronder zetten, totdat de situatie weer in balans is. Het in balans houden van de financiën vraagt erom om ook voortdurend met elkaar in gesprek te blijven.

Als ik naar onze situatie kijk, zie ik twee totaal verschillende geldtypes. Hij komt uit een 'traditioneel' gezin met de vader als kostwinner die als enige zicht op de financiën had. Vader hield wel van slimme 'gadgets'  en een mooie auto was van groot belang. 'Genieten' was een belangrijke waarde in het gezin. Partner heeft niets met gadgets of auto's, maar heeft wel andere dure hobby's. Muziek speelt een belangrijke rol en dat uit zich in diverse muziekinstrumenten, apparatuur en lp's. Ook strips lezen is een populair tijdverdrijf en daar hebben we velen van in huis. Hij koestert ze. Met het doorlopen van zijn studie gaat een flinke studieschuld gepaard waarvan de kosten nog jaren op de begroting zullen drukken.
Ik kom uit een gezin van twee (bijna) fulltime werkende ouders en een spaarzame moeder. Moeder hield de inkomsten en uitgaven altijd nauwgezet bij in een schriftje. Vader deed wekelijks de boodschappen, maar leverde trouw zijn bonnetjes in bij zijn vrouw. Ook op vakantie werd het kasboekje meegenomen, waardoor er nooit uit de band gesprongen werd en ouders nooit voor verrassingen kwamen te staan. Mijn ouders hebben altijd veel gespaard, en hadden dan ook altijd geld om hun kinderen bij te staan en wat extra's toe te stoppen. Zo kon ik de studietijd doorlopen zonder studieschuld. Financiële krapte had ik nog nooit in mijn leven meegemaakt.

Toen we elkaar leerden kennen, waren we allebei nog student. We gingen na de studie aan het werk en bleven nog een tijdje apart van elkaar in onze studentenkamers wonen. Ik kijk met veel plezier terug op die tijd. De lage huur in combinatie met ons eerste 'grote' salaris maakte dat we zonder problemen bijna wekelijks uit eten konden. Het was onze grootste hobby om zoveel mogelijk restaurants uit te proberen. Vakanties en weekenden weg waren geen probleem. Het 'spenden' was denk ik ook een soort tegenreactie op de spaarzaamheid van het gezin waaruit ik kwam. Bij het kopen van ons huis werden de maandlasten uiteraard hoger en viel ik voor een deel weer terug op dat wat ik van huis uit mee had gekregen. Ik had een begroting gemaakt om de maximale hypotheeklasten te berekenen, zodat we niet een te hoge hypotheek zouden nemen. Eenmaal gehuisvest liet ik de begroting iets meer varen, maar spaarde ik wel het bedrag dat ik overhield aan het einde van de maand. Voor het eerst was mijn spaarsaldo namelijk zo goed als nul, omdat we dat geld gebruikt hadden voor het inrichten van het huis. Partner had nooit echt serieus gespaard, dus daar konden we het niet van doen.

Nadat de werkloosheid toesloeg bij partner veranderde de boel volkomen. Het leek alsof ik hard wakker geschud werd. Voor het eerst ervoer ik wat financiële krapte betekende. Ik greep terug op de lessen van vroeger: ik maakte een begroting en hield me daarbij strak aan de budgetten. Ik probeerde daarbij kostte wat kost nog steeds een klein vast bedragje te sparen.  Ik voelde de last van de verantwoordelijkheid als 'kostwinner' enorm op mijn schouders drukken. Dat kwam omdat ik die verantwoordelijkheid ook niet deelde. Het was mijn begroting en het waren mijn budgetten en ik zorgde dat het uitkwam. We bespraken dit niet met elkaar. Toen partner eenmaal weer werk had en ik vertelde hoe zwaar het me soms was gevallen, bleek dat hij dat helemaal niet zo door had gehad. Maar ondertussen was hij (in stilte) ook tot nieuwe inzichten gekomen en was voortvarend aan de slag gegaan met een aflosplan voor zijn studieschuld.

Langzaamaan is geld een onderwerp geworden dat nu een vast bespreekpunt met elkaar is geworden. Het is niet dat we zeggen: het is maandag 20 uur, dus we gaan het nu eens over geld hebben. Maar in het dagelijks leven komt het vaker ter sprake. Ik ben nog steeds degene die de regie houdt over de begroting en de budgetten. Net als mijn moeder altijd gedaan heeft. Het geeft me rust en een veilig gevoel. Maar we bespreken dit wel met elkaar, evenals de voortgang van de aflossing van de studieschuld, de inleg van spaargeld voor aflossing van de hypotheek en natuurlijk ook de leuke dingen die we willen doen. Het blijft constant zoeken met elkaar. Van hem mag het allemaal soms wel wat minder. Discussies over de hoogte van de verwarming in de winter of het boodschappenbudget, de wens om af te lossen versus de wens om een verre reis te maken. Die discussies zijn goed. We houden elkaar zo in balans. Ik durf te beweren dat hij van ver gekomen is en nu ontzettend geldbewust is geworden. Ik heb de neiging om 'door te slaan' in sommige zaken en kan door hem meer leren genieten en loslaten.

In een programma als 'Een dubbeltje op z'n kant' geeft Annemarie van Gaal telkens aan bij het stel dat tegenover haar zit dat ze samen de schouders eronder moeten zetten, omdat het ze anders niet gaat lukken. Voor de meeste stellen is het volkomen nieuw om geldzaken op constructieve wijze met elkaar te bespreken en daarin samen op te trekken. Ook bij ons was het en is het zoeken. Het mooie is dat we allebei onze talenten en waardevolle ervaringen meenemen die de ander ontbeert. Zo leren we van elkaar en van de tegenslagen in het leven leren we samen. Je kunt wel stellen dat geldzaken een onmiskenbaar onderdeel vormen van een relatie en dat het diezelfde relatie kan breken én maken. Eigenlijk heel gek, maar zo kan iets materialistisch als geld je relatie uiteindelijk nog meer verdiepen.

maandag 2 september 2013

Inkomsten en uitgaven augustus


Bron: trajectum.hu.nl landvanmelkenhoning.blogspot.nl Inkomsten en uitgaven augustus

Augustus zit er op, maar het is nog steeds stralend mooi en warm weer. Hoe on-Nederlands! Augustus was de maand waarin we heerlijk uit eten geweest zijn en gesmuld hebben van een mosselpannetje met koele witte wijntjes in het zonnetje. Augustus was de maand waarin ik los gegaan ben in de stad en voor € 147,- aan kleding gekocht heb. En de maand waarbij ik mezelf een GPS-horloge voor het hardlopen heb gegund ter waarde van € 99,-. Vriendlief nam me mee uit naar een prachtig concert. Er werd iemand jarig en er kwam een prachtig meisje ter wereld, wat natuurlijk om cadeautjes vroeg. Ik kocht een goede fles wijn en voor de kersverse moeder een verwenpakket inclusief zelfgemaakte caramel shortbread. Voor een zieke partner van collega kwam er een mooie bos zonnige bloemen voor het opfleuren van de altijd ongezellige ziekenhuiskamer. De reiskosten bleven binnen de perken, omdat je in de zomerperiode met een voordeelurenkaart altijd met korting reist. Als klap op de vuurpijl kon ik circa 25% van mijn inkomsten sparen voor de aflossing van de hypotheek aan het eind van het jaar.

De maand september gaat mij, als het goed is, een kleine salarisverhoging brengen vanwege de jaarlijkse periodieke verhoging. Ik ga mijn verjaardag vieren, waardoor de kosten voor de boodschappen iets hoger uit zullen vallen. We gaan een dagje Den Haag doen inclusief uit eten. De Hollandsche Spoorwegen wil geld zien voor de verlenging van het voordeelurenabonnement. Dat bedrag staat al klaar op de spaarrekening voor niet-maandelijkse lasten. Maar ik ga geld overhouden op de telefoonrekening, vanwege het afsluiten van een nieuw abonnement.
Ik ben er klaar voor!




Periode: augustus



ITEM: Totalen

INKOMSTEN: €2.240
Sparen (10%) 24%
Noodfonds €0
Afschrijving €0
Onderhoud €0
Aflossing €527
Pensioen €0



Woonlasten (25% - 35%) 30%
Hypotheek €559
Gemeentebelastingen €68
Gemeentebelastingen (€12)
Waterschap €31
Waterschap (€8)
Woonverzekering €22
Klein onderhoud €0
Inrichting €7
Woningnet €0
Woningnet €1
Overig €0



Gas, water, licht (5% - 10%) 9%
Gas en elektra €109
Water €0
Water €11
Telefoon €36
Internet €32
Bankkosten €0
Bankkosten €6



Voeding (5% - 15%)  14%
Boodschappen €241
Uit eten €75



Vervoer (10%- 15%)  7%
Reiskosten €150
OV-abonnement €0
OV-abonnement €5
Fietsonderhoud €0
Fietsonderhoud €3



Kleding (2% - 7%)  2%
Kleding €147
Kleding (€107)
Stomerijkosten etc. €0
Stomerij etc. €5



Ziektekosten (5% - 10%)  6%
Zorgverzekering €89
Zorgkosten €0
Eigen risico €41



Persoonlijke uitgaven (5% - 10%)  4%
Toiletartikelen €21
Make-up €0
Kapper €0
Kapper €17
Persoonlijke ontwikkeling €0
Persoonlijke ontwikkeling €30
Cadeautjes €30
Cadeautjes (€15)
Overig €6



Vrije tijd (5% - 10%)  5%
Recreatie €109
Bibliotheekabonnement €0
Bibliotheekabonnement €4
Vakantie €0
Vakantie €0

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...