Low budget lekker eten: homemade pizza

Er is al geen discussie meer over mogelijk. Als je echt gezond wilt eten, maak je je eten zoveel mogelijk zelf. Zo weet je zeker dat er geen al te gekke E-nummers, 80 klontjes suiker, een pond zout of grote massa's verzadigde vetten en andere onuitspreekbare ingrediënten in zitten. Daarbij levert het zelf bereiden van je voedsel een ultieme bevrediging op zoals onze prehistorische voorouders het ook ervaren moeten hebben.

Deze week was het tijd voor zelfgemaakte pizza. Niet per se supergezond, maar toch bepaald geen straf om te eten! En natuurlijk vele malen gezonder dan diepvries-karton-pizza's of de van-vet-druipende-thuisbezorgd-pizza's. Lekker zelf bepalen wat je erop wilt hebben en hoeveel van welk ingrediënt. Dit zonder dat er 50 cent extra in rekening gebracht wordt. Per ingrediënt welteverstaan.

Voor 1 pizza zeef je 175 g bloem boven een grote kom. Je mikt er 1/4 tl zout doorheen. Daar komt nog 1 tl droge gist bij plus 1 el olijfolie en maximaal 150 ml handwarm water bij. Dan volgt het mooiste: je bestrooit het aanrecht met bloem en kneedt het deeg tot alle stress over werk en andere onbelangrijke dagelijkse bezigheden volledig uit je systeem zijn verbannen. De soepele deegbal wordt in een ingevette kom gemikt, huishoudfolie of een natte theedoek erover heen en een uurtje lummelen totdat het deeg tot dubbel volume is gerezen.

In plaats van lummelen zou je natuurlijk ook even de tomatensaus kunnen maken. Daar heb je 1 el olijfolie voor nodig, 1 gesnipperde ui en een fijngehakte knoflookteen. Dit wordt gefruit op laag vuur en dan vergezeld van een blik tomaten (die van 400 gram) en een blikje tomatenpuree. Mocht je verse kruiden hebben staan, mogen deze worden fijngehakt en erbij gegooid. Anders red je je ook prima met een flinke eetlepel gedroogde oregano bijvoorbeeld. Een snufje suiker erbij doet ook wonderen. Het homemade tomatensausje pruttelt zo'n 20 minuutjes op het vuur en is dan klaar. De perfectionisten onder ons pureren de boel nog even met een staafmixer voor het ultieme effect. Anderen hebben daar lak aan.

Nou, inmiddels is je deeg wel gerezen. Wederom bestuif je het aanrecht met wat bloem en rol je de deeghoop uit tot een soort van ronde vorm. Hoe lelijker, hoe authentieker moet je maar denken. Ik heb goedkope pizzavormen van de X.enos. Daar leg ik het deeg op, maar je kunt ook gewoon een bakblik gebruiken. Vet het deeg even in met olie en smeer er dan de tomatensaus over uit. Nu mag je de boel versieren met elk willekeurig ingrediënt dat je in huis hebt. Wij kozen voor ui, artisjok, champignons, ananas, courgette, rauwe ham, salami, olijven  en ansjovis. Mocht je nog een hompje kaas in de koelkast hebben liggen, gebruik je die (samen met een rasp) om een lading kaas over je pizza te verdelen. Met een oven op 220 graden duurt het zo'n 20 minuutjes voor je pizza er onweerstaanbaar en goudkleurig uitziet. Snijd de pizza in handzame punten, zet een slechte film op en eten maar!

Ach, kon het leven maar altijd zo simpel zijn!

Voor de nieuwsgierigen onder ons die willen weten hoe die diepvriespizza's toch gemaakt worden is onderstaand filmpje bedoeld. Mwah, niks aan toch?