Missie geheelonthouding geslaagd

Hehe, de vastenperiode is ten einde.  Missie geslaagd, het is me gelukt om gedurende deze tijd alcoholvrij door het leven te gaan. Waren er moeilijke momenten? Jazeker! Als je bij de Griek zit en je krijgt een vrolijke Ouzo voor je neus geschoteld, moet het uit je tenen komen om het drankje onaangeroerd te laten staan. En bij een ietwat saaie feestavond tijdens een werkconferentie maakt een drankje het meestal een stuk leuker. Al nippend aan de sinaasappelsap merk je pas goed hoe zinloos de gesprekken zijn en hoe giechelig sommige collega's worden na een stuk of wat drankjes.
Maar verder viel het allemaal reuze mee. Het voelde goed om nee te kunnen zeggen en controle te hebben over mijn eigen lichaam en niet te snel mee te gaan in gewoontes en ingesleten patronen.
Wat eigenlijk nog wel het meest uitdagende en spannende was, is om uit te leggen aan anderen dat je er bewust voor kiest om een tijdje niets te drinken. Vaak word je toch een beetje meewarig aangekeken. Er wordt direct of indirect gevraagd of het dan zo zorgelijk met je drankgebruik gesteld is. Het is toch wel een beladen onderwerp, heb ik gemerkt. Als ik nu had gekozen voor bijvoorbeeld 40 dagen niet snoepen, was dat voor mensen een veel makkelijker, luchtiger onderwerp geweest. Maar stoppen met alcohol, dat is toch wel een Ding. Via via kwam ik op de website terecht van Anja Meulenbelt. Zij schrijft over haar bewuste keuze om te stoppen met het drinken van alcohol; haar oude gewoontes, de redenen om te stoppen, de positieve gevolgen voor lichaam en geest en bovenal de reacties van de omgeving op haar beslissing.

" Dit is de idiote paradox in onze samenleving, die speciaal van toepassing is op drank. Het is geheel geaccepteerd als genotmiddel, het is totaal geïntegreerd in onze cultuur, en tegelijkertijd is er een groot taboe op wat mensen zien als alcoholisme. Mensen die te dik zijn kunnen gepest en gediscrimineerd worden, maar je mag openlijk over diëten praten, of over hoe moeilijk je het hebt om op te houden met roken. Maar wie besluit om te minderen of op te houden met drinken vertelt dat misschien aan zijn beste vrienden en familie, maar je bent wel gek als je publiekelijk ermee voor de dag komt. Ook bij de eerste afleveringen van deze verhalen gebeurde precies wat ik verwachtte: een aantal mensen komt me vertellen dat ze het ‘moedig’ vindt, en een aantal lui komt op mijn weblog even met modder gooien: ja, altijd al gedacht dat je een zuiplap was. Of met zo’n meewarige stem: tjee, ik wist niet dat jij een drankprobleem had. Want dit is het idee in onze cultuur: je mag drinken, je moet zelfs drinken anders ben je niet gezellig, maar pas op: het is een grote schande om van drank afhankelijk te zijn ook als we allemaal heel goed kunnen weten dat het spul verslavend is. En hoewel er honderdduizenden mensen in Nederland zijn die op regelmatige basis meer drinken dan goed voor ze is, moeten we vooral ontkennen dat we zelf ook al aardig onder de invloed zijn. Want dan worden we een geval."

Ik heb erg veel respect voor de keuze van Anja. Toch vind ik het voor mezelf goed geweest, zo'n 40-dagentijd. Vanavond wordt de fles geopend en op het leven geproost. Wordt er van het wijntje genipt en intens genoten. Maar ik ben blij dat deze uitdaging me echt iets gebracht heeft:  een extra stukje bewustwording rondom dat ogenschijnlijk argeloze, maar oh zo maatschappelijk geaccepteerde en heerlijke glaasje rode vocht.