Overvloed

 

Het was feest in het Land van Melk en Honing! Partner was namelijk jarig. Als cadeau kreeg hij daarom een homemade chocoladetaart: een 3-laags bouwwerk met zoete én zoute karamel (en met mijn bloed, zweet en tranen, want het is een megalomaan bakproject). De grote hoeveelheden boter, suiker en chocolade zijn echt volstrekt onverantwoord, maar daarom smaakte dit duivelse goedje des te beter. Het verjaardagsbezoek werd naast de chocoladetaart ook getrakteerd op hartige taart, viskoekjes en saté. De volgende avond zijn we uit eten geweest bij een Thais restaurant. Daar heb ik de jarige (en mezelf natuurlijk) getrakteerd op een Thais menu bestaand uit Kieuw Krob, Tom Kha Kai, Phad Phak, Kai Ma Muang, Kaeng Neua, Khaaw Suay, Kha Nom Thai en Tjaa. Wat? Nou, heerlijke authentiek Thaise gerechten dus!

Wat een overvloed... heeft toch weinig meer met consuminderen te maken. Maar toch...ik beleef bovenstaande nu veel meer als overvloed dan een tijd geleden toen het spenden er gewoon bij hoorde. Zelf een luxe chocoladetaart maken is natuurlijk wél een ultieme consuminder-actie. Als je zo'n ding moet kopen ben je flink meer centjes kwijt. Maar ik doe dat vooral, omdat ik enorm geniet van taarten bakken! Een zelfgemaakte taart is daarbij ook een veel leuker cadeautje dan zo'n gekochte die er net iets te perfect gefabriceerd uitziet. Vanwege de verjaardag heb ik iets meer uitgegeven aan de boodschappen, maar daar hadden we al rekening mee gehouden. Het restaurantbezoek kostte ook een aardige duit. Uit eten gingen we vroeger met grote regelmaat. Als we nu uit eten gaan, is het een klein feestje. We hebben echt genoten. Het was het geld dubbel en dwars waard. De bijzondere gestreepte lucht kregen we er na afloop gratis bij!

Dit is een fijne balans. Geen geld-over-de-balk-smijt-gedrag, maar zo nu en dan wel een feestje met elkaar bouwen.